اولین جداییِ چند روزه ی من از خانواده

هیچ حرفی برای گفتن نمی مونه جز اینکه خب تلخه...خیلی تلخ..... حسش مثل لحظه ایه که یه بادوم تلخ و تند رو میجوی و با دندونات هی تو دهنت جا به جاش میکنی...  بعد چشاتو میبندی و قورتش میدی.... میره پایین و انگشتاتو رو هم فشار میدی و سرتو میاری بالا و تنها فکری که به ذهنت میرسه اینه که لبخند بزنی.....