دبیرستان که بودیم کمرمان را که صاف می کردیم مهره های کمرمان درد می گرفتند و به اعتراض در می آمدند که: اوووووووو فلان فلان شده!!! بچه مثبت بازی در نیار!!! خاکی بــــاش...!!! و ما هم سرِ کلاس قوز می کردیم و سر گردالی مان مانند عدد ۴ می رفت سمتِ تخته.... حال که کمرمان کمی قوز می شود...درد می گیرد...مهره ها به اعتراض در می آیند که:نکبت صاف بشین...!!! و ما صاف می نشینیم و مانند عدد ۱ سر جایمان میخکوب می شویم و بسی احساس شعف می کنیم از ۱ شدنمان... در هر حال....مهم خفه کردنِ مهره هاست...وگرنه قوز نشستن یا ننشستن چه اهمیتی دارد وقتی که خوابی...؟!