گاهی باید دستت را بندازی زیرِ چانه ات و خفه وار به موضوعِ اولین مقاله ات فکر کنی... و باز هم بحران!!! این دفعه ما با این بحران روبرو نشده ایم!!! بلکه "او" با ما روبرو شده!!! به قول یکی:هنوز جوهرِ فرم ثبت ناممون خشک نشده باس بریم دنبال مقاله نویسی!!! آن هم چه؟ مقاله ای که جای موضوعش در بین نگین های درفشان مغزمان به طور شدیدی خالیست!!! اسم موضوعِ اولین مقاله ام را گذاشته ام: الماسِ یشمی!!! که اگر این الماسِ یشمی پیدا شود و در مرکزِ مغز مبارکِ اینجانب قرار گیرد،دیگه کلهم همه چی ردیفه!!! یا بهتر است بگویم که . . . ما....موضوع....نداریم برای مقاله مان...!!! تمام شد و رفت!! و همین موضوع نداشتنِ ما باعث شده این ذهنمان درگیر شود!!! کاری که به ندرت از ذهنِ امثال من بر می آید!!! موضوعیت...!!! بله!!! اولِ کار همیشه سخت است!!! وقتی مقاله ام را تحویل دهم(!) ان شاء الله!!! تا پایانِ آذر ماه!!! خیالم راحت می شود و ذهنم از این درگیریت بیرون خواهد آمد و من آسوده خواهم شد!!! ولی دانشجو هم دانشجو های قدیم!!! ترم دومی هم ترم دومی های قدیم!!! اگر یک بار دیگر!!! فقط یک بار دیگر استادمان به ما بگوید: ملخ های دییووونه!!! من هم آرام...بی آنکه صدایم کلاس بغلی را بلرزاند می گویم:بله استاد...گناه ماست که تو دهه ی هفتاد دنیا اومدیم!! دیگه کاریه که اَ دستمون بر میاد!!! و اگر یک بارِ دیگر!!! فقط یک بار دیگر!!! راننده ی تاکسی خواست کرایه را بالا ببرد...بی آنکه صدایم ماشینِ بغلی را بلرزاند می گویم: خانوم مگه شما خودت مادر نیستی؟ خودت اگه بفهمی از بچت روزی ۱۲ هزار تومن می گیرن چیکار می کنی؟ ناسلامتی بانوی این مملکتی شما!!! و اگر یک بار دیگر!!! فقط یک بار دیگر!!! بچه های کلاس گفتند:مینا چرا انقدر تو خودتی؟ چرا انقد پکری؟ چرا انقد کم حرف شدی؟ بی آنکه صدایم کلاس بغلی را بلرزاند می گویم: آقا حالا من پکرم!!! واس خودم پکرم!!! واس تو که پکر نیستم!!! راه خودتو بکش برو دیگه دستتم از رو این سر کچل ما وردار!!! و فقط "من" می دانم حرف های بالا هیچ کدام زده نخواهد شد و صرفا برای انحراف از بحثِ اصلی بود و بس!!! ولی من این مقاله رو می نویسم و تو این کلاس مقاله ی من بهترین میشه!! چرا؟چون موضوع مقاله واگذار شد به علامه ی پدر!!! و وقتی موضوع را وی انتخاب کند دیگر چه شـــود...!!! اکنون!! در این لحظه!! در حالِ پی ریزیِ اولین مقاله ی زندگی ام هستم!!! کله ام پر از خواب و خستگی و سوال و احیانا شپش است!!! رادیاتوری که کنارم روشن بود اکنون خاموش است و با اینکه شیرش بسته ست...باز هم گرما هدیه می دهد به ما در این شبِ سردِ پاییزیِ خفنِ سرچشمه ای!!!