چند سال توی آفتاب ماندیمُ ایستادیدیمُ آب شدیمُ از اول موجود شدیمُ هی زائل شدیمُ هی تحلیل رفتیمُ دوباره عین مترسک ستون فقراتمان را چسباندند به یک چوب بلند تا استوار به نظر برسیمُ هی این فرآیندِ انقباظُ انبساط تکرار شد تا اینکه در یکی از همین روزهای پاییزی متوجه شدیم عین روده ی بوفالوهای آمریکا،خشک شده ایم.
بله.به همین سادگی آدم یک جا خشک می شود.درست زمانی که باید از شکاف بیرون بیایدُ توی جریانِ نرمِ طبیعت خرامان خرامان بغُلد،و بجوشد،و بخندد،یکهو در عرض سه چهار روز خشک می شود. و هی می نیوشد آهنگ:
Devil's Backbone
قاصدک!ابرهای همه عالم شب و روز،در دلم می گریند...!((مهدی اخوان ثالث))
۹۲/۰۸/۰۲
۰
۰
مینا