آن قدر در صنعتِ شریفِ بُت تراشی از مخلوقاتِ به معنای واقعی مستغرق در مصداقِ بُت،استاد گشته ام،که همانی که به من گفته بود:این قدر از آدم ها برای خودت بُت نساز،همان آدم شده بُتم!!و علاوه بر این بُتِ بزرگ،دلمان برای بُت های خوش تراشِ جای گرفته در این معبدِ دل نیز،تنگ می شود هنوز. . .دیگر حرفی نیست.از صفحه ی مبارکِ جنابِ افشین:فصل عوض می‌شود جای آلو را خرمالو می‌گیرد جای دلتنگی را دلتنگی ...((علیرضا روشن))