تعلق خاطر تو زندگیم چیزی بود مث طعم سیب موز توی آبمیوه.ورداشتمش گذاشتم بیخِ بودنم،بردمش تو دانشگاه.نتونستم فرو بدمش.بردمش تو سینمای ایران بازم نشد.بردمش حتی خونه ی مامان بزرگم،بازم جواب نداد.آوردمش تو خونه،با شامم کوفت کردمش!