دلتنگیُ اشتیاق خواهرُ برادرند.

به اینجا که می آییم دلمان برای آنجایی ها تنگ می شود، به آنجا که می رویم دلمان برای اینجایی ها تنگ می شود. کلا همیشه در غشرِ نازکی از دلتنگی بسترمان را پهن می کنیم. شب ها.

دلتنگیُ اشتیاق خواهرُ برادرند.

به اینجا که می آییم دلمان برای آنجایی ها تنگ می شود، به آنجا که می رویم دلمان برای اینجایی ها تنگ می شود. کلا همیشه در غشرِ نازکی از دلتنگی بسترمان را پهن می کنیم. شب ها.

متخصصانِ کنسلی

کلاس قواعد عرب در ثریا هم که باشد،دخترانی از سرزمینِ پارس به لغو کردنِ آن دست خواهند یافت...!

متخصصانِ کنسلی

کلاس قواعد عرب در ثریا هم که باشد،دخترانی از سرزمینِ پارس به لغو کردنِ آن دست خواهند یافت...!

we love our life

اوصولا من در سرچشمه نمی توانم خودِ واقعی ام را بیابم.من یا باید بروم پاریص!!! یا سنط پترضبورگ!!! تا خود واقعی ام را بیابم!! و با خود تنها یک کیف دستیِ کوچک خواهم برد و قلبی نقره ای از زیپِ آن کیف آویزان خواهم کرد.و دسته کلیدِ خانه ی پدربزرگ را در آن نگاه خواهم داشت.و کلاهِ گرم سورمه ای رنگ را که شالش از آنِ مادرم است و کلاهش از آنِ من را بر سر خواهم گذاشت و تا نزدیکیِ قرنیه ی چشمانم آن را خواهم کشید.و شب هنگام به خواب خواهم رفت و کیف دستی ام را در آغوشم خواهم دید.گوشی ام را آفلاین خواهم یافت و تمِ زردِ خرسی اش چشمانم را خواهد آزارید.و کسی زنگ خواهد زد.مای ایمورتال به حروف کوچک.با دو قلب در دو سمتش. . .

we love our life

اوصولا من در سرچشمه نمی توانم خودِ واقعی ام را بیابم.من یا باید بروم پاریص!!! یا سنط پترضبورگ!!! تا خود واقعی ام را بیابم!! و با خود تنها یک کیف دستیِ کوچک خواهم برد و قلبی نقره ای از زیپِ آن کیف آویزان خواهم کرد.و دسته کلیدِ خانه ی پدربزرگ را در آن نگاه خواهم داشت.و کلاهِ گرم سورمه ای رنگ را که شالش از آنِ مادرم است و کلاهش از آنِ من را بر سر خواهم گذاشت و تا نزدیکیِ قرنیه ی چشمانم آن را خواهم کشید.و شب هنگام به خواب خواهم رفت و کیف دستی ام را در آغوشم خواهم دید.گوشی ام را آفلاین خواهم یافت و تمِ زردِ خرسی اش چشمانم را خواهد آزارید.و کسی زنگ خواهد زد.مای ایمورتال به حروف کوچک.با دو قلب در دو سمتش. . .

جهتِ تزیینِ وبلاگ:)

آدم هرچقدرم میخواد خشک و جدی باشه،وقتی یه بچه با تفنگِ اسباب بازیش بهش شلیک می کنه باید بمیره... به نقل از وبلاگ   تصویر از وبلاگ دنیای (نه دیگر) کوچکِ من

جهتِ تزیینِ وبلاگ:)

آدم هرچقدرم میخواد خشک و جدی باشه،وقتی یه بچه با تفنگِ اسباب بازیش بهش شلیک می کنه باید بمیره... به نقل از وبلاگ   تصویر از وبلاگ دنیای (نه دیگر) کوچکِ من

دنیا هنو هس! همه چی سر جاشه!! مثِ کنترلِ تی وی!!

پارتِ اولِ تماشای تی وی: میس یونیورسِ امسال هم اعلام شد و برای همیشه یک سوال در ذهن من گذاشت که مگر میس یونیورسِ پارسال،چین نبود؟! پس چطور شد یکهو شد یک کشور دیگر با لباسِ نقره ای؟! و این را در ذهنم ثبت کردم که امسال شد آمریکا!! اگر سالِ دیگر شد یک کشورِ دیگر میروم و با قیچیِ خیاطی،پایینِ لباسِ مجریِ زشت این مراسم را می بُرم تا درس عبرتی باشد برای آیندگان!! مسخره کردن خودشونو!!! اون ونزوئلا ولی درست بود!!! جا دارد همین جا از مادر بزرگِ عزیزمان یاد کنیم که اگر این برنامه را میدیدند،تنها کسی که لباسش مورد تاییدِ ایشان قرار می گرفت لباسِ همین دخدره یو اس آ بود. چرا؟ چون هم آستین بلند بود هم پوشیده هم بلند!!! و بسیار خوشحال می شدند از اول شدنش!!   پارتِ دومِ تماشای تی وی: جو فراست هم دیدیم و بسیار ناراحت شدیم و دلمان سوخت و خدا را شکر کردیم که بچه های ما اصلا وجود ندارند که بخواهیم بگوییم مثل این ها نیستند!!! پارتِ سومِ تماشای تی وی: دنیای گربه ها را هم دیدیم و بسیار برنامه ی چندشی است..!! عق!!! آغازِ سوزشِ چشم: و ما امروز کلا با شبکه ی من و تو مأنوس شده بودیم و به این حقیقت واقف گشتیم که "نوسترا بی ناموس" اسمِ شایسته ای برای پیشگویِ پیرِ ماست.چرا که ما هنوز زنده ایم و داریم اراجیفی چند،بر این کامپیوترِ کاغذی درج می کنیم و آب در دلمان تکان نخورده!!! پناه بر خدا!!! و ما می توانیم این نتیجه را بگیریم که نه تنها در این زمانه ی بد،آدم های قالتاقِ فراوانی یافت می شوند،بلکه در اعصارِ گذشته هم از این جور آدم ها زیاد بودند!!! اما این یکی خیلی ناقلا بود که یک جهانی را گذاشت سرِ کار و به ریشِ همه ی ما خندید!!! بیچاره آن هایی که رفته بودند صد و پنجاه میلیون،پولِ بی زبون را داده بودند و دیشب و امشب،در پناهگاهِ استالین،اتاقکِ فولادین اجاره کرده بودند!!! آن هم با چه پرستیژی!!! چه دم و دستگاهی!! چه حساب و کتابی!!! اگر می شد عقل را هم به مانندِ کلیه اهدا کرد،بی شک من به عنوان اولین داوطلب برای اهدای این عضوِ گران قیمت برای این مردمانِ مستعد در شبکه ی بی بی سی ظاهر می شدم!!!

دنیا هنو هس! همه چی سر جاشه!! مثِ کنترلِ تی وی!!

پارتِ اولِ تماشای تی وی: میس یونیورسِ امسال هم اعلام شد و برای همیشه یک سوال در ذهن من گذاشت که مگر میس یونیورسِ پارسال،چین نبود؟! پس چطور شد یکهو شد یک کشور دیگر با لباسِ نقره ای؟! و این را در ذهنم ثبت کردم که امسال شد آمریکا!! اگر سالِ دیگر شد یک کشورِ دیگر میروم و با قیچیِ خیاطی،پایینِ لباسِ مجریِ زشت این مراسم را می بُرم تا درس عبرتی باشد برای آیندگان!! مسخره کردن خودشونو!!! اون ونزوئلا ولی درست بود!!! جا دارد همین جا از مادر بزرگِ عزیزمان یاد کنیم که اگر این برنامه را میدیدند،تنها کسی که لباسش مورد تاییدِ ایشان قرار می گرفت لباسِ همین دخدره یو اس آ بود. چرا؟ چون هم آستین بلند بود هم پوشیده هم بلند!!! و بسیار خوشحال می شدند از اول شدنش!!   پارتِ دومِ تماشای تی وی: جو فراست هم دیدیم و بسیار ناراحت شدیم و دلمان سوخت و خدا را شکر کردیم که بچه های ما اصلا وجود ندارند که بخواهیم بگوییم مثل این ها نیستند!!! پارتِ سومِ تماشای تی وی: دنیای گربه ها را هم دیدیم و بسیار برنامه ی چندشی است..!! عق!!! آغازِ سوزشِ چشم: و ما امروز کلا با شبکه ی من و تو مأنوس شده بودیم و به این حقیقت واقف گشتیم که "نوسترا بی ناموس" اسمِ شایسته ای برای پیشگویِ پیرِ ماست.چرا که ما هنوز زنده ایم و داریم اراجیفی چند،بر این کامپیوترِ کاغذی درج می کنیم و آب در دلمان تکان نخورده!!! پناه بر خدا!!! و ما می توانیم این نتیجه را بگیریم که نه تنها در این زمانه ی بد،آدم های قالتاقِ فراوانی یافت می شوند،بلکه در اعصارِ گذشته هم از این جور آدم ها زیاد بودند!!! اما این یکی خیلی ناقلا بود که یک جهانی را گذاشت سرِ کار و به ریشِ همه ی ما خندید!!! بیچاره آن هایی که رفته بودند صد و پنجاه میلیون،پولِ بی زبون را داده بودند و دیشب و امشب،در پناهگاهِ استالین،اتاقکِ فولادین اجاره کرده بودند!!! آن هم با چه پرستیژی!!! چه دم و دستگاهی!! چه حساب و کتابی!!! اگر می شد عقل را هم به مانندِ کلیه اهدا کرد،بی شک من به عنوان اولین داوطلب برای اهدای این عضوِ گران قیمت برای این مردمانِ مستعد در شبکه ی بی بی سی ظاهر می شدم!!!