جنونِ بارانی!

روزهایی که هوا به شدت ابریستُ من به نسبتِ روزهای عادی بیشتر صدای لرزیدنِ استخوان هایم را می شنوم و چند ساعت بعد ابر ها رحمت را می بارانند،نمی دانم چرا،ولی به طور ناخودآگانه اقدام به چک کردن اینترنت می کنم که آیا درست است یا نه؟! حتی اگر اندک کاری هم با این تکنولوژیِ زیبا نداشته باشم!!! بعد که اطمینان یافتم آری آری وصل است،آن وقت بوی باران خودش خود به خود به درون ریه هایم می خرامد. . .

جنونِ بارانی!

روزهایی که هوا به شدت ابریستُ من به نسبتِ روزهای عادی بیشتر صدای لرزیدنِ استخوان هایم را می شنوم و چند ساعت بعد ابر ها رحمت را می بارانند،نمی دانم چرا،ولی به طور ناخودآگانه اقدام به چک کردن اینترنت می کنم که آیا درست است یا نه؟! حتی اگر اندک کاری هم با این تکنولوژیِ زیبا نداشته باشم!!! بعد که اطمینان یافتم آری آری وصل است،آن وقت بوی باران خودش خود به خود به درون ریه هایم می خرامد. . .

روزی که روز نبود،شبیه روز بود! از فردا روزه!

یه روزایی از زندگیِ آدم هستن،که جزوِ روزای زندگیِ آدم حساب نمیشن!! مثِ امروزِ من...!!! عمرا اگه یه همچین روزی یادم بیاد که فقط در طول روز شیر عسل خوردم با حلوا...!!! عمرا!!!

روزی که روز نبود،شبیه روز بود! از فردا روزه!

یه روزایی از زندگیِ آدم هستن،که جزوِ روزای زندگیِ آدم حساب نمیشن!! مثِ امروزِ من...!!! عمرا اگه یه همچین روزی یادم بیاد که فقط در طول روز شیر عسل خوردم با حلوا...!!! عمرا!!!

آدمیزادِ شهری

آدمیزادِ شهری وقتی واردِ اینجور محیط ها میشود یکهو حس می کند خروار خروار افکارِ ریز و درشت به یک باره به مغزش هجوم می آورند... فیلم های عباس کیارستمی،پارس یک سگِ شش ماهه،چای کاکوتی،زردآلوهای کوچولوی لُپ قرمزی،دختر ساده ی دمِ بختِ 24 ساله با یک لبخندِ نافذ،قند های درشت و جون داری که مثل برف سفیدند و دیر آب می شوند،دباله هایی با سایز های مختلف،بوی عجیبی که همراه با بادُ خاک روی برق لب آدم می نشینند،شلوار کردی،دمپایی های خاکی،سفره ی سبز با گل های درشت،...مدام می خورند به سر و صورتِ آدمیزادِ شهری   آدمیزاد شهری شاید نتواند به یک باره،به محض ورود به چنین فضاهایی قادر به تنظیم افکارش باشد و در نتیجه تمرکزش را از دست می دهد و نمی تواند لذتِ لازم را از شرایط ببرد.آدمیزادِ شهری مدام معذب است،می ترسد،چندشش می شود،دوری می کند،فرار می کند،عکس می اندازد چون می داند ممکن است هرگز پایش به آنجا باز نشود،آدمیزاد شهری بدبخت است،از مگس هم می هراسد،آدمیزاد شهری سوسول است از روغن زرد بدش می آید از بویش حالت تهوع می گیرد،آدمیزاد شهری نمی تواند زیاد کره ی محلیِ لذیذ را بخورد چون که فشار خونی است.آدمیزاد شهری وحشی نیست،اما اهلی هم نیست... آدمیزادِ شهری حتی وقتی بعد از یک گردشِ مفرح در یک جای دلچسب به خانه اش بر می گردد هم نمی تواند افکارش را تنظیم کند...   عروسکِ پرنسسِ روستایی:بی آزارترین سگی که به عمرم دیده ام:تو مهربان من،بیا کنار پنجره،بهار را به من نشان بده:

آدمیزادِ شهری

آدمیزادِ شهری وقتی واردِ اینجور محیط ها میشود یکهو حس می کند خروار خروار افکارِ ریز و درشت به یک باره به مغزش هجوم می آورند... فیلم های عباس کیارستمی،پارس یک سگِ شش ماهه،چای کاکوتی،زردآلوهای کوچولوی لُپ قرمزی،دختر ساده ی دمِ بختِ 24 ساله با یک لبخندِ نافذ،قند های درشت و جون داری که مثل برف سفیدند و دیر آب می شوند،دباله هایی با سایز های مختلف،بوی عجیبی که همراه با بادُ خاک روی برق لب آدم می نشینند،شلوار کردی،دمپایی های خاکی،سفره ی سبز با گل های درشت،...مدام می خورند به سر و صورتِ آدمیزادِ شهری   آدمیزاد شهری شاید نتواند به یک باره،به محض ورود به چنین فضاهایی قادر به تنظیم افکارش باشد و در نتیجه تمرکزش را از دست می دهد و نمی تواند لذتِ لازم را از شرایط ببرد.آدمیزادِ شهری مدام معذب است،می ترسد،چندشش می شود،دوری می کند،فرار می کند،عکس می اندازد چون می داند ممکن است هرگز پایش به آنجا باز نشود،آدمیزاد شهری بدبخت است،از مگس هم می هراسد،آدمیزاد شهری سوسول است از روغن زرد بدش می آید از بویش حالت تهوع می گیرد،آدمیزاد شهری نمی تواند زیاد کره ی محلیِ لذیذ را بخورد چون که فشار خونی است.آدمیزاد شهری وحشی نیست،اما اهلی هم نیست... آدمیزادِ شهری حتی وقتی بعد از یک گردشِ مفرح در یک جای دلچسب به خانه اش بر می گردد هم نمی تواند افکارش را تنظیم کند...   عروسکِ پرنسسِ روستایی:بی آزارترین سگی که به عمرم دیده ام:تو مهربان من،بیا کنار پنجره،بهار را به من نشان بده:

چرای دو قطبی

مایه ی تعجب است که به چه علت،واژه ی "چرا" که در زبان فارسی برای جملات پرسشی به کار می رود،گاهی به جای "بله" ی تایید نیز استعمال می شود...

چرای دو قطبی

مایه ی تعجب است که به چه علت،واژه ی "چرا" که در زبان فارسی برای جملات پرسشی به کار می رود،گاهی به جای "بله" ی تایید نیز استعمال می شود...

julie and julia

توی انیمیشنِ شرکت هیولاها (یا همون کارخونه ی هیولاها) هزاران هزار در های رنگ و وارنگ بودُ در هرکدام از آن در ها دنیایی خوابیده بود... هر کودوم از این فیلم هایی هم که من جنونِ دیدنشونو دارم یکی از اون دران با این تفاوت که وقتی درو وا می کنی و میری یه سرکی بکشی هیچ بچه ی جیغ جیغویی نیس که از زیرِ پتوی کوچولوش جیغ بزنه و انگشتای کوچولوش از ترس خشک بشه!!! به هر حال،امروز صبح به طور تصادفی واردِ یک در دیگه شدم: دره این شکلی بود: آدماشم این شکلی:

julie and julia

توی انیمیشنِ شرکت هیولاها (یا همون کارخونه ی هیولاها) هزاران هزار در های رنگ و وارنگ بودُ در هرکدام از آن در ها دنیایی خوابیده بود... هر کودوم از این فیلم هایی هم که من جنونِ دیدنشونو دارم یکی از اون دران با این تفاوت که وقتی درو وا می کنی و میری یه سرکی بکشی هیچ بچه ی جیغ جیغویی نیس که از زیرِ پتوی کوچولوش جیغ بزنه و انگشتای کوچولوش از ترس خشک بشه!!! به هر حال،امروز صبح به طور تصادفی واردِ یک در دیگه شدم: دره این شکلی بود: آدماشم این شکلی: