صامت بزی،در حال

یک تکه هایی از زنده گی را باید خالی گذاشتُ ول کرد.نباید با واژه پُرَش کرد.باید این رودِ در هم پیچانِ پر جوشُ جوشش را چند صباحی رها نمود تا قشنگ پهلوهای سنگ ها را بساباندُ لجن ها را برانگیزاندُ مخلوقاتِ ریزُ درشت را بُگریزاندُ و هرچه هست را بمیراندُ خراب کندُ بربایدُ دمی ننشیندُ آن قدر برودُ برودُ برودُ برود،تا جریان روزگار وی را بنوازد به حلم.و قراری گیردُ به تمکینی رسدُ بشود یک رودکِ حرف گوش کن،با یک سطحِ یکدست.بی هر آنچه که اسمی دارد در این دنیا.

صامت بزی،در حال

یک تکه هایی از زنده گی را باید خالی گذاشتُ ول کرد.نباید با واژه پُرَش کرد.باید این رودِ در هم پیچانِ پر جوشُ جوشش را چند صباحی رها نمود تا قشنگ پهلوهای سنگ ها را بساباندُ لجن ها را برانگیزاندُ مخلوقاتِ ریزُ درشت را بُگریزاندُ و هرچه هست را بمیراندُ خراب کندُ بربایدُ دمی ننشیندُ آن قدر برودُ برودُ برودُ برود،تا جریان روزگار وی را بنوازد به حلم.و قراری گیردُ به تمکینی رسدُ بشود یک رودکِ حرف گوش کن،با یک سطحِ یکدست.بی هر آنچه که اسمی دارد در این دنیا.

باغ بی برگی

و ما را نواختندُ موزون گشتیم به نوای ایشان. واله شدیم. سیاهیان را خاکستری پنداشتیمُ خاکستریان را سپید. نان قوتی را به قدر سد جوع،پیچیده بودندُ گذاشته بودند توی کوله ی دلمان،راهی مان کرده بودند سمتِ طریق.شوریده احوالُ دیوانه رفتار. طفل. بی زاویهُ زنده روزُ فراخ دل. سپس با یک سیلی برمان گرداندند به حالت روزهای بی انعطافُ کرختِ اول های هر ترم. کج و معوجُ پوسیده.

باغ بی برگی

و ما را نواختندُ موزون گشتیم به نوای ایشان. واله شدیم. سیاهیان را خاکستری پنداشتیمُ خاکستریان را سپید. نان قوتی را به قدر سد جوع،پیچیده بودندُ گذاشته بودند توی کوله ی دلمان،راهی مان کرده بودند سمتِ طریق.شوریده احوالُ دیوانه رفتار. طفل. بی زاویهُ زنده روزُ فراخ دل. سپس با یک سیلی برمان گرداندند به حالت روزهای بی انعطافُ کرختِ اول های هر ترم. کج و معوجُ پوسیده.

در ستایش اولاف و مسلک اش

در ایام نونهالی،بزرگی را شنیدم که میگفت:"زندگی،سخت،ساده است."و هرگز نیافتم کسی را که مجریِ این قاعده در شمایلِ زندگی اش باشد.تا همین دیشب.دیشب به اتفاق ناردانه مان،زدیمُ یافتیم این کاراکترِ عمیق را: لطفا برای تماشای قطعه های تصویری از تفکراتِ اولاف به ادامه مطلب مراجعه فرمایید. اولاف در خیالاتِ خویش(=تابستان و دوستان).تذکر:آدم برفیِ سمتِ راست،یعنی دوستِ اولاف واقعی نمی باشد.صرفا یک عروسکِ بی جان است.همان طور که در تصویر مشاهده می فرمایید،بر اثرِ فشارِ بیش از حدِ بینیِ اولاف،بینی از پسِ سرِ وی به بیرون زده شده،و اولاف نه تنها یقه ی کسی را بابتِ این خطا نگرفت،بلکه اظهار کرد:من معرکه ام!  این خیلی با مزه س!! این مثِ یه تک شاخِ کوچولویِ نُقلی میمونه!!   و هنگامی که دوباره بینیِ وی را بر سرِ جای درست اش متصل نمودند گفت: اوه! از این یکی بیشتر خوشم میاد!!ببینید چطور به بینیِ خود می نگرد...گویی که تمامِ آرزویش در دنیا داشتن این بینی ست...تصویر کاملا گویاست.ابرِ شخصیِ خودِ اولاف.عشق واقعی یعنی:دیگری رو به خودت ترجیح بدی.اولاف.و در آخر:وایِ آن زنده که با مُرده نشستمُرده گشت و زندگی از وی بجستحضرتِ مولانا

در ستایش اولاف و مسلک اش

در ایام نونهالی،بزرگی را شنیدم که میگفت:"زندگی،سخت،ساده است."و هرگز نیافتم کسی را که مجریِ این قاعده در شمایلِ زندگی اش باشد.تا همین دیشب.دیشب به اتفاق ناردانه مان،زدیمُ یافتیم این کاراکترِ عمیق را: لطفا برای تماشای قطعه های تصویری از تفکراتِ اولاف به ادامه مطلب مراجعه فرمایید. اولاف در خیالاتِ خویش(=تابستان و دوستان).تذکر:آدم برفیِ سمتِ راست،یعنی دوستِ اولاف واقعی نمی باشد.صرفا یک عروسکِ بی جان است.همان طور که در تصویر مشاهده می فرمایید،بر اثرِ فشارِ بیش از حدِ بینیِ اولاف،بینی از پسِ سرِ وی به بیرون زده شده،و اولاف نه تنها یقه ی کسی را بابتِ این خطا نگرفت،بلکه اظهار کرد:من معرکه ام!  این خیلی با مزه س!! این مثِ یه تک شاخِ کوچولویِ نُقلی میمونه!!   و هنگامی که دوباره بینیِ وی را بر سرِ جای درست اش متصل نمودند گفت: اوه! از این یکی بیشتر خوشم میاد!!ببینید چطور به بینیِ خود می نگرد...گویی که تمامِ آرزویش در دنیا داشتن این بینی ست...تصویر کاملا گویاست.ابرِ شخصیِ خودِ اولاف.عشق واقعی یعنی:دیگری رو به خودت ترجیح بدی.اولاف.و در آخر:وایِ آن زنده که با مُرده نشستمُرده گشت و زندگی از وی بجستحضرتِ مولانا

بامدادت چو نبینم طمع شامم نیست (سعدی)

آن محور آن مینیاتورِ نظیف آن مهرِ صافی . آنِ اهوراییِ من.

بامدادت چو نبینم طمع شامم نیست (سعدی)

آن محور آن مینیاتورِ نظیف آن مهرِ صافی . آنِ اهوراییِ من.

Loading

روزهای گیاه آبزی شدن نزدیک است...

Loading

روزهای گیاه آبزی شدن نزدیک است...